The Inner Sight

Time is 6:00 P.M.

I was waiting on the platform with a heavy heart. Life was never like before. I realize that there is no value for Sincerity in this world. May be this would be the last journey of my life. Yes... I have decided!!!

I heard the whistling sound of the engine from a distance. The train is coming. The train which is going to relieve me from all the pain i am going through. Little did i knew, that this journey is gonna change my life forever.

The train had slowly approached the platform and i boarded it with my bags. It took me  a while to find my compartment and berth. Finally, i reached there. To my surprise, there was a man already seated in my berth, looking out of the window. He was somewhere in his 60's.Decently dressed and even had a goggles. He looked like a gentleman. But i was irritated to find someone else in my seat. Moreover, i did not want anyone to disturb me among the mental trauma i am going through.

"Excuse Me, Thats my seat"

"Oh... I am Sorry.Please be seated"

He moved a little and i occupied my window seat. I wished if the compartment was empty so that i would get some peace of mind.

I ignored the surrounding and began to think once again about my decision. I am not a coward. I never did anything wrong, but still Life is a bitch for me. I dont want to live in this dirty world anymore and i am not bothered about anyone else. I cant live rest of my life with this pain and the pricking memories. Tonight, before this train reaches its destination, i would bid farewell to this world. Thats why i chose and overnight journey. Because, after 10 PM all the passengers would be sleeping and if i jump out of the train, my death would be certain.

I took out my mobile and set the Alarm at 2:00 A.M. That was the time i had chosen to end my life. At 2 AM i would be jumping out of this train and pay my revenge for all those who pushed me to take this decision.8 more hours remaining....

The train started moving slowly and i was taken back to my memories....

**************************************************************

Life had been tough throughout the past but it also had its share of goodness for me. I thought it was my luck from the previous birth to have a girl like Varsha. She was beautiful and bold. Her eyes had a special magic and looking at them, makes me forget all worries of my life. She came to my life accidently and then slowly became a part of my life.

We had been working together  and like everyone else our love blossomed in fast pace with heavy bonding and passion.Varsha was a practical girl where as i used to live without bothering much about the future. We were in a relationship for 5 long years and i dont know how she could betray me all of a sudden. I gave her care, love  and always tried to make her happy.I never bothered about myself or others. All i wanted is to make her happy. But why do some people play with others life?

Yesterday when i went to Varsha's house with my parents to talk about our relation and to take it to the next step, but surprisingly she rejected my alliance.She was behaving as if she dont even know me. I was shocked. The girl who was in love with me for the last couple of years had started behaving different all of a sudden. She talked a lot that day. She humiliated and insulted me. Not only me, she even blamed my parents and when we got out of that house, the looks I saw on my parents' face are still pricking me.

I knew Varsha was a practical girl. But i did not realize, when it comes to mariage, girls will always go for a guy who is well settled and who can offer a paradise than a guy with whom she has to share his sorrow and joy. I am not blaming anyone for my fate. But i had loved her so much that i cannot think of anyone else and i cannot live rest of my life with this pain. That is why, i decided to end my life.

***************************************************************

"What is the time?". The old man next to me asked.

I was brought back from my memories.

"Uhh...What?"

"The time. What is the time?"

"Its 9:00 P.M"

"Thank you. Still a long journey left" , he said.

But i was in no mood for a small talk. I ignored him and looked out of the window. He was waiting for my response, but i just kept quiet.

"Where are you heading to?" , he again tried to spark a conversation

"Bangalore."

"Oh... That must be a nice place. I have heard about it. But never visited."

"You dont need a passport to go to Bangalore", I said with sarcasm to keep him quiet. But his lips were not sealed

"Ha Ha.. Thats true. But you know, some times you wont be able to do what you want to do even if you try for it"

"What do you mean?"

"I just said, the stuff called Life is very unpredictable".

That sentence he said, sparked in me. Is he pointing to my decision of  ending my life?Does he know me?Does he know about Varsha? Is he talking by knowing my story? A 100 questions arised in me.

"Yea, thats right. Life is unpredictable. And unpredictability is something which we should be scared of" , I said.

"Its not like that. If you know about your future or if you know about what is going to happen to you tomorrow, then you wont be having the force to live today. All of us are living today because we dont know about our tomorrow. And what is driving us to live today? That is HOPE."

A man who is dumb by birth is living in hope that he would be able to talk tomorrow. A deaf guy lives in hope that he would be able to hear his mom calling out his name in future. A blind man is living in constant hope that one day the ray of light would kiss his eyes. It is hope that drives us to live today and to make a better tomorrow"

"Are you a philosopher or something?", I asked in surprise. Slowly i was getting interested in his talks. It made perfect sense to me.

"I am not a philosopher.I work as a teacher."

"That is why you have plenty of advices. But reality is hard", I said with a smile.

"Ofcourse, reality is hard. But you win over it when you face it. Life is not a bed of roses. Tell me, dint you feel scared and tensed during the day of your final exam at school? But you faced it and got through it. Now if you look back, wasn't that a simple thing?"

"Life is not about exams. There are more crazy things than that". I was getting quite angry at that moment.

"Son, Life is just like an exam.The only difference is, its not in an examination hall or you dont have a paper to write down the answer"

It was then we heard a someone singinga hindi song on top of his voice. His sound was standing apart amidst the noise in the training. He was not singing the song, but crying it loud on top of his voice. He approached our compartment. It was a beggar crawling on his knees with a dirty steel plate on one hand and singing out loud. I just ignored him and looked out of the window. But the old man next to me took out few coins from his pocket and gave it to the beggar. He thankfully gave a smile and went to the next compartment.

"Now, why did you think that i gave him the coins i had?", He asked.

"I dont know. May be you wanted to be in the good books of God and want to secure your position up above after death."

"Hahaha...defenitely not. Giving alms to secure your position after you die is just like bribing God.", he said and smiled. This time he scored in making fun of me. He continued,

"I gave him that coin because the 1 or 2 Re in my wallet would value more when it is given to him. With 2 Re, i cannot do much and it might lie unused in my wallet for many months. But the same 2 Re could fetch a tea for him and may be that Tea would be the only thing he would get to have for the day. Instead of keeping unused in my wallet, isnt it better to make it useful to someone else?"

"True...", I said in guilt.

"Now, everyday is an exam for him. He is facing it.Then why can't you?"

"Me??? What?"

"No, i just said in General. There are people who stand still when life throws them challenges. Like the kids who fail in their board examination, or a broken heart, or an employee who is fired from job etc. Life would be thrilling only when you face it and get over. Now that kid has one more year to study well and appear for the exam. The broken heart will have someone else better than his ex waiting for him and the employee would get a job 100 times better than the old one. But very few people have the guts to face it. Majority dont even try to attempt and simply finish their life. When you have not even attempted how can you be sure that you will fail?

Life is a journey. Only the mighty ones have the strength to complete the journey...! It we ourselves who prove if we are strong or not..."

His words were a new experience to me. I just kept quiet and thought about myself. What had i been thinking? The girl whom i loved had ditched me and my world seemed to come to an end.But this man had just opened a door of hope to me. Is he telling all these by knowing my story? His words had just sparked up a flame in me.

Time had passed by.It was the wee hours of the night and the co passengers were sleeping. But the man next to me was still awake as if he is waiting for something to happen.

"Are you not sleeping?", I asked.

"Not yet."

I couldnt stop thinking about all what he said.They were ringing in my ears and i was getting inspired each time i thought about it. The cool breeze from outside was kissing my forehead. There was an explosion happening inside me. I have never experienced such a situation before.

Slowly the speed of the train got reduced. It was nearing a station. The old man slowly told me,

"I am getting down in this station. It was nice travelling with you.Even if you forget all the things which i have told, just remember the first thing which i said. HOPE. That keeps your life moving. God bless you..."

He slowly stood up and opened his side bag. He took a bundle of sticks from his bag and joined them together to make it a cane. Slowly he started walking by hitting the cane on the floor. He was Blind...

Suddenly the alarm in my mobile started ringing. It showed "2 A.M!!!"
Knowingly or unknowingly, i pressed the ignore button.

ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR

Ek Chotti Si Love Story

To Read this malayalam entry please download manorama font from below link
http://www.manoramaonline.com/mmfont/Manorama.ttf

ടീന... 

അതാണവളുടെ പേര്. അവളെ ഞാന്‍ ആദ്യമായ് കണ്ടത് എന്നാണു? എന്റെ കൂട്ടുകാരന് സണ്ണിയെ കാണാന്‍ പോയ ആ ദിവസം. സണ്ണിയുടെ വീടിനു അടുത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു അവളുടെ വീടും. വളരെ അവിചാരിതമായാണ് ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടത്. സണ്ണിയെ കാത്തു അവന്റെ വീടിന്റെ അടുത്തുള്ള ചായ കടയുടെ മുന്നില്‍ നിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ അത് വഴി കടന്നു പോയി. എന്റെ ടീന...

അവളുടെ ആ നോട്ടം ഇന്നും എന്റെ മനസ്സിലുണ്ട്. ഹോ... ഏതൊരുവനെയും കൊല്ലുന്ന‌ തരത്തില്‍ ഉള്ള ഒരു നോട്ടം. അവളുടെ ആ നടപ്പ് കാണുമ്പോള്‍ എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഒരായിരം പൂതിരി കത്തും. ഷീ ഈസ്‌ സ്മാര്‍ട്ട്, ഷീ ഹാസ്‌ എ സ്റ്റൈല്‍ ആന്‍ഡ്‌ ഷീ ഈസ്‌ സെക്സി ടൂ. അടുത്ത ഇടക്ക് ആരോ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് കേട്ടല്ലോ. ആരാ അത്. ആരെങ്കിലും ആവട്ടെ. ലോകത്തിലെ എല്ലാ കാമുകന്മാരും പറയുന്നതാവും ഇത്. എന്നെയും അവള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇല്ലെങ്കില്‍ എന്റെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ എന്തിനു വീടിന്റെ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ വന്നു നില്‍ക്കണം. അവള്‍ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നില്കും. ഞാനും...

 "ടീനാ..."

ആരോ അകത്ത് നിന്ന് വിളിക്കുന്ന ശബ്ദം. അവള്‍ പരിഭ്രമിച് ഓടിപോയതും എനിക്ക് ഓര്‍മയുണ്ട്, ഒരു നിരാശ തോന്നിയെങ്കിലും അന്ന ആണവളുടെ പേര് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. അതില്‍ സന്തോഷം തോന്നി. പിന്നീട് അതൊരു പതിവായ്‌. ഞാന്‍ എന്നും അവളുടെ വീടിനു മുന്നില്‍ പോയി നില്‍ക്കും. എന്നെ കാത്ത് അവള്‍ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ ഉണ്ടാവും. കണ്ടില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ചെറുതായ് എന്തെങ്കിലും ശബ്ദം ഉണ്ടാകും. അപ്പോള്‍ എവിടെ ആണെങ്കിലും അവള്‍ തീര്‍ച്ചയായും ബാല്‍ക്കണിയില്‍ വരും. കുറച്ച് നാള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അടുത്തുള്ള ചായ കടകാരന്‍ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷെ അതൊന്നും എനിക്ക് ഒരു പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. അവള്‍ എന്ടെത് മാത്രമാനെണ്ണ്‍ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ലോകവും സമൂഹവും ഞങ്ങളെ അന്ഗീകരിക്കുമെണ്ണ്‍ തോന്നുന്നില്ല. മിക്ക പ്രണയ കഥയിലെയും പോലെ പണക്കാരിയായ നായിക. ദരിദ്രനായ നായകന്‍.അന്നന്നത്തെ ആഹാരത്തിനു വേണ്ടി കഷ്ടപെടുന്ന നായകനോട് നായികയ്ക്ക് സ്നേഹം.ഇതൊക്കെ എത്രയോ കണ്ടിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ പ്രണയത്തിന്‍ മാറ്റമില്ല.പ്രണയിക്കാന്‍ ജാതിയും മതവും ഭാഷയും സൌന്ദര്യവും ഒന്നും ആവശ്യമില്ല. രണ്ടു മനസ്സ് മാത്രം മതി. അത് വല്ലോം ആ അലവലാതി ചായകടക്കാരന്‍ മനസ്സിലാകുമോ? അല്ലെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യത്തില്‍ നാടുകാര്‍ക്ക് എന്താ ശ്രദ്ധ. എന്നെ പോലുള്ള ഏതെങ്കിലും രണ്ടു  കമിതാക്കള്‍ സ്വൈര്യമായ് എവിടെ എങ്കിലും മാറി ഇരുന്നു ഒന്ന് സല്ലപിച്ച്ചാല്‍ ഉടനെ ഇറങ്ങിക്കോളും കമ്പും കോലും കുര്രുവടിയുമായ്. അത് വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല. നല്ല പരിശുദ്ധമായ അസൂയ.

എന്റെ എല്ലാ ദിവസത്തെയും മുടങ്ങാത്ത പരിപാടിയായ് മാറി ടീനയുടെ വീടിന്റെ വാതില്കല്‍ ചെന്ന വായും പൊളിച്ച് നില്‍ക്കുക എന്നത്. ഒരു നാള്‍ അവളെ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ കണ്ടില്ല. ഞാന്‍ ചെറുതായ് മുരടനക്കി നോക്കി. വന്നില്ല. ഞാന്‍ ഒന്ന്‍ കൂവി നോക്കി. വന്നില്ല. ഞാന്‍ ഒന്ന് അമറി നോക്കി. വന്നു. നല്ല തൊണ്ട വേദന വന്നു. അതിനടുത്ത ദിവസവും അവളെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. തുടര്ന്ന്‍ ഒരാഴ്ച ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടില്ല. എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു പേടി തോന്നി. എന്നെ പോലോരുതനെ ഒരു പെണ്‍ നോക്കുന്നത് തന്നെ വല്യ കാര്യം.അപ്പൊ ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കുന്ന എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന പെണ്ണിനെ ഒരാഴ്ചയായ് കാനാതിരിക്കുംപോഴുള്ള അവസ്ഥ ഒന്നാലോചിച് നോക്ക്. അസഹനീയം. അവളെ കാണാതെ ഞാന്‍ ആകെ നിരാശനായ്. സണ്ണിയോടു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ മാത്രമല്ല അവളുടെ വീട്ടില്‍ ഉള്ള ആളുകളെ എല്ലാവരെയും കണ്ടിട്ട് ഒരാഴ്ച്ചയായ് എന്നവന്‍ പറഞ്ഞു. അവര്‍ താമസം മാറി പോയിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് അത് സഹിക്കാനായില്ല. അന്ന്‍ രാത്രി എനിക്ക് ഉറങ്ങാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. ടീനയെ കുറിച്ചുള്ള മധുര സ്വപ്നങ്ങള്‍ കണ്ടും അവള്‍ പോയതോര്തുള്ള കണ്ണീരു തുടച്ചും ഞാന്‍ രാത്രി വെളുപ്പിച്ചു.

രണ്ടാഴ്ച അങ്ങനെ കടന്നു പോയി. അവളെ എനിക്ക് മറക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. വല്ലാത്ത ഒരു ടിപ്പ്രശന്‍. അങ്ങനെ ഒരു നാള്‍ അവളെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്മകലുമായ് നിരാശനായ് ഞാന്‍ ബീച്ചില്‍ കൂടി നടക്കുമ്പോള്‍ പരിചയമുള്ള ഒരു സുഗന്ധം എന്നിലേക്കൊഴുകി എത്തി. ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ അതവളായിരുന്നു. എന്റെ ടീന. എനിക്ക് എന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അവള്‍ എന്റെ അരികിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു.എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖം സന്തോഷം കൊണ്ട് തുടുത്തു. പരസ്പരം ഇന്നേ വരെ ഒരു വാക്ക് പോലും സംസാരിചിട്ടില്ലെങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ യുഗാന്തരങ്ങളുടെ ബന്ധം ഉണ്ടെന്ന്‍ തോന്നി പോയി. ഞാന്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി. അപ്പൊള്  ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ, ഒരു ചെറു നാണത്തോടെ അവള് എന്ടെ കണ്ണുകളിലെക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു

"ബൌ...ബൌ... ബൌ..."

എന്ടെയുള്ളില് ഒരായിരം വസന്ദം പൂത്തു. ഒരായിരം പൂത്തിരി കത്തി. ഞാന് അവളൊട് പറ‌ഞ്ഞു

"ബൌ ബൌ ബൌ ടൂ"

കന്നി മാസത്തിലെ സൂര്യന് ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിച്ചു..,

***************************************************************************************************************

-ശരത് മേനോന്.

ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR