"This Year's Best foreign student award for outstanding performance goes to Keerthi Menon!!!"
My heart skipped a beat when i heard my name being called out. A hunderd butterflies were flying in my stomach. For a moment, i couldn't belive that i am being honored by one of the finest universities in the United States of America. Yes, it is true and not a dream. It pained when i pinched myself as it was too good to belive. Finally, my fruit of labour and hardwork has riped. It's the time to show the world, who i am. When i got up from my seat and walked to the diaz, i felt like i was in a time machine and the memories took me to the past.
****************************************************
Year 2006 - India
Just like any other girl who is fresh out of college and with an offer letter from the prestigious company in the country in hand, i was super excited. So is my family. I am learning to stand on my own feet and this is my first experience to venture into the free world. I have been selected by one of the IT Giants in the country along with my friends. Yes, it is true that i had my own tension, but the mere thought that my friends are also with me to help me out gave me the confidence to take up this challenge. With an excited at the same time a worried heart, i started off my journey to Bangalore, The IT hub of India.
Sinfypro Technologies Pvt Ltd.
The huge board which shined at the entrance of the company gifted me a proud moment to be the part of the organization as well as a fear at the deep bottom of my mind. I had come to know that the first 3 months would be the days of training and one can really become a part of this organization only if they succeed to pass the tests. Being a bright student at college, i was never afraid of the exams. Algorithms and geometry were my best friends and nuclear science and robotics were my love. But least did i knew that what was there in store for me was not only a test of theory but also a test of life.
Life in the new company was just like a dream come true.Company offered the trainees a five star accommodation. I felt like i was in a wonderland. The campus had tall buildings, Shopping Malls, Swimming Pool, Multiplex, Playgrounds, Indoor Games and you name it, you got it. This place seemed to be a tourist spot rather than a corporate. I did enjoy the initial stages at the new company but later things began to change. The training was nothing in sort of what i had in mind. It was really hectic and a tough nut to break. Mainframes, OOPS, Java Scripts, J2EE s, Symbian Technology and what not. They were teaching the stuff only to screw the happiness and excitement of the newly joined trainees and the things were going on top of my head. Yes, i know that there were people who had conquered these himalayan tasks but the new culture and the new system which is in place took some time for me to understand. At one point, i felt like, the company is showering the technical acid rain on the newly hired only to make them quit the organization or they were sure that half of the newly hired wont pass throught this acid test rather a walk on fire.
Slowly, tension creeped in my mind. The mere thought that i am far from home and my family and dear ones had send me here with high hopes increased my fear on losing the rat race. Things were becoming tough for not only me but also for my friends who had joined with me. We never ever got some free time to sit back and relax. Everyday we had something or the other to study as there were exams on every alternative days. I dint had concentration on what i am studying as i was always in a constant fear of being laid off. Months passed by and the results of the exams were not favorable. I tried to analyze what is the problem with me. I was good at college and topped in all the exams. But here, i cannot prove myself. I know i have the caliber in me. But what is holding me back from reaching my goal? I slowly realized that, this is not what i wanted. I understood that i am in a fool's paradise. I did not just want to study something and become a corporate creature. I had my own dreams. To study further, to do something on my own. The job where i am currently in, is not what i yearned for.That is why i cannot top the exams and the trainings are giving me great fear every day. I did not want to live in constant fear. But at the same time, i was worried about what my parents and relatives would say if they come to know that i am not doing well out here.
Meantime, my friends were studying hard for their exams. They were also trying to help me out. I did try to deliver the best i could but i am not sure if i took an honest effort. I had relaized that this is not my cup of tea and my goal was not to sit behind a computer and slog whole day to see some money being deposited in my bank account at the end of month. But that was not the case with my friends. They had clear goals in life and wanted to achieve something. Kishore, my friend had nothing in mind rather than studies. I met him after joining this company and we became friends very soon. I could never see him without a text book in hand. He had nothing other than the technical stuff to talk. He had also helped me out in my studies. I was sure that. even though i cant clear the training at least my friend would get what he wanted. He was always worried of his family too. Kishore had told me how happy he was when he got the joining date letter from the company. That night, we talked a lot and for the first time, Kishore talked to me something other than studies. About his family, the high hope they had in him and how hard he is struggling to sustain that and lot more. I was happy for him not only because he was my friend, but he is doing something to finish off this damn training and to make his parents happy. Unlike me, who has ended up in a wrong place without really knowing what i wanted, he is in right track. Atleast he ended up in the corporate world which he wanted.
Next day was our first final exam and we were all worried about it. Kishore too was worried even though he had studied well. When i got the question paper, for a second, i thought i am reading a greek manuscript. There was not even one question which i could answer. When i thought about my parents and how happy they were while sending me off to bangalore, i really felt like crying in the examination hall. Once, in life, exams were my friends and i was in love with the subjects which i learned. But here, i felt irritated when i looked at the question paper. That moment, at the examination hall, i realized, People who really know what their aim is and work for it are really few compared to the ones who swim with the flow. Majority of them, stuggle themselves to sustain in the current situation where they are no matter if they love it or not. But just a handful of people swim against the flow and succeed in what they really wanted.
As Expected, that exam was a big disaster and i dint want to comment about that to anyone.That night i was all alone at my room. The five star accommodation which the company gave, dint amuse me or excite me. I had no hunger or no sleep. By around 1 A.M, i heard a knock on my door. I was quite suprised at first and opened the door. It was Swati, our batch mate. She rushed into our room and was breathing heavily. She wanted to say something but words were not coming out. After a while, she told me that shocking news. That, in the boys hostel, some one had committed a suicide by hanging on the ceiling fan and that was Kishore!!!
I couldnt belive what i heard. I called up my other friends immediately and they too confirmed the news. I broke into tears. Kishore had committed sucide because he dint do well in the exam and he feared to be chucked out of the company. It was not a new thing. Many students used to commit suicide inside th campus and the company had always covered the news from media. That was really hard for me to absorb. This incident had completely taken off my enthusiasm to study and to proceed further. Eventually, i had to leave the organization as i couldnt clear the final exams. On the day of leaving the company, i just looked back at the shining board of Sinfypro Technologies Pvt Ltd. I dint know what feeling i had. Was it guilt? or a Freedom pass to chase my destiny?
*****************************************************
The applause called me back from the time machine. I realized, i am in diaz and holding the prestigious award for the best student of the year for outstanding performance. I could see my family among the audience. They had a glimpse of pride in their eyes when i waved at them. Yes. The award which i am holding now is the price for chasing my dreams and the gift to my family for supporting at my hard times.
*****************************************************
Back at home from bangalore, i couldnt face my parents. I thought that they would shout at me for not completing the training. But on the contrary, my parents were always supportive. I talked to them why i couldnt succeed and my wish was to study further rather working under pressure to earn some money. I wanted to do something on my own.I told them clearly what i wanted in life. So they have decided to send me to the United States of America. I was going to pursue higher education in one of the esteemed universities at the states and it was the refreshing change which i wanted at that point of time more than anything else.
First day at college, was tensionful. But i was excited to be back in college once again. The culture was new and the campus was different. Teaching style was different and the students life was vibrant. Initially i had some difficultied to get accustomed to the new culture. But slowly, i was becoming one among them. The new level of knowledge was opening in front of me. Seven Seas away from home and all alone in a country like USA, i was moulding myself. The circumstances made me strong and to stand on my own feet. Me, who had been always dependant on my parents, is now living alone and standing on my own feet. I know how to run a home now and i have learned many things in life apart from the alphabets in the text book. This is what i wanted. A course that teaches you the technology and also on how to live your life at the same time.
Exams became my friends once again. When days passed by, i was getting more n more deeper into the subject. I realized, it is because i love what i do and i did what i loved. For few months i was busy with studies and preparing for project, submitting papers infront of professors and creating proposals for the college. I slowly realized, i am transforming from a frightened girl who lived in constant fear to a bright executive who have the caliber to build her own corporate kingdom. Yes. I did my masters in Management and now i am well versed and familiar with How a corporate runs.If wanted, i can start my own company now which shows the students how to maintain the balance in corporate as well as personal life.That's the power in me, which i have acquired from the years passed by. I felt like i have run the rat race and came first with golden colors at an unbelievable pace.
When i look back now, I feel sad for Kishore. To be honest, i feel pity for him. He ended his life, just because of the fear that he would lose his job. Even i was not able to cross the himalayan boundry which some coporates would set only to chuck out the employees which they hire infront of media to balance their employee strength. If Kishore had just thought about a moment that Sinfypro is not the only one company in the world and if he had realized that he had the power within to become what he wanted, he would have been still alive. When i look at the award which is shining in my hands now, i realize, Yes... This world belongs to Survival of the fittest. Are you fit by heart or not, is decided by you yourself. It's time to show the world how much aggression we have in mind and then success will follow us. My story is just an example to it.
(A Real Life Story)
-G.Sarath Menon
****************************************************
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 2.5 India License.
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
Monday, January 24, 2011
Thursday, January 13, 2011
Aaro
(Malayalam translation of one of my old poem)
വരളുന്ന ഹൃദയത്തില് ഒരു വര്ഷ മാരിയായ്
നനവായ് കുളിരായ് പെയ്തതാരോ
ചെറു ചിരി തൂകിയെന് ഏകാന്ത ജീവനില്
നിറവായ്, നിറമായ്, നില്പതാരോ
തീരങ്ങള് തേടുന്നോരോളങ്ങള് പോലെ ഈ
മുത്തിനെ തേടുന്ന ചിപ്പിയാരോ
പൂ മണം തെടിയലഞോരാ വീഥിയില്
പൂന്കാവനമായ് പൂത്തതാരോ
ഒപ്പമില്ലെങ്കിലും കണ്ണടചീടുമ്പോള്
കാണുന്നുവേന്നാദ്യം ചോന്നതാരോ
വിങ്ങുമെന് ഹൃദയത്തിന് കദനങ്ങള് കേട്ടതും
അറിയാതെ കണ്ണീര് പൊഴിച്ചതാരോ
അറിയില്ല ഓമനേ എന്നെനിക്കാകുമാ
ജീവന്റെ പൊന് നാളം തെളിയിക്കുവാന്
എങ്കിലും ചാരുതെ -
ഇനിയൊരു ജന്മം എനിക്ക് ലഭിച്ചെന്നാല്
പിരിയില്ല നിന്നെ ഞാന് എങ്ങുമെങ്ങും...
-ജി.ശരത് മേനോന്
*****************************************************
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 2.5 India License.
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
വരളുന്ന ഹൃദയത്തില് ഒരു വര്ഷ മാരിയായ്
നനവായ് കുളിരായ് പെയ്തതാരോ
ചെറു ചിരി തൂകിയെന് ഏകാന്ത ജീവനില്
നിറവായ്, നിറമായ്, നില്പതാരോ
തീരങ്ങള് തേടുന്നോരോളങ്ങള് പോലെ ഈ
മുത്തിനെ തേടുന്ന ചിപ്പിയാരോ
പൂ മണം തെടിയലഞോരാ വീഥിയില്
പൂന്കാവനമായ് പൂത്തതാരോ
ഒപ്പമില്ലെങ്കിലും കണ്ണടചീടുമ്പോള്
കാണുന്നുവേന്നാദ്യം ചോന്നതാരോ
വിങ്ങുമെന് ഹൃദയത്തിന് കദനങ്ങള് കേട്ടതും
അറിയാതെ കണ്ണീര് പൊഴിച്ചതാരോ
അറിയില്ല ഓമനേ എന്നെനിക്കാകുമാ
ജീവന്റെ പൊന് നാളം തെളിയിക്കുവാന്
എങ്കിലും ചാരുതെ -
ഇനിയൊരു ജന്മം എനിക്ക് ലഭിച്ചെന്നാല്
പിരിയില്ല നിന്നെ ഞാന് എങ്ങുമെങ്ങും...
-ജി.ശരത് മേനോന്
*****************************************************
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 2.5 India License.
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
Friday, January 7, 2011
President Evideyanu?
2 വര്ഷം കഴിഞ്ഞിട്ടും അനേകം ഇന്ത്യക്കാരെ വെറും ഉറുമ്പുകളെ പോലെ കൊന്നൊടുക്കിയ മുംബൈ തീവ്ര വാദ കേസിലെ മുഖ്യ പ്രതി കസബ് ജയിലില് ചിക്കന് ബിരിയാണിയും തിന്നു സുഖമായി കഴിയുന്നു. 2 ജി സ്പെക്ട്രം അഴിമതിയില് രാജ്യം നാണം കെട്ടു തല കുനിച്ചു നില്ക്കുന്നു. തെലുങ്കാന പ്രശ്നം വീണ്ടും രൂകഷമാകുന്നു. കോമണ് വെല്ത്ത് ഗയിംസ് നടത്തി ലോകത്തിനു മുന്പില് തന്നെ ഇന്ത്യയുടെ മാനം കപ്പല് കയറി. അങ്ങനെ അറിഞ്ഞതും അറിയാത്തതും ആയി അനേകായിരം പ്രശ്നങ്ങള് നടക്കുന്നു. ഇതിനെല്ലാം നടുവില് ഒരു ചോദ്യം മാത്രം ബാകി. എവിടെയാണ് നമ്മുടെ പ്രസിഡന്റ്റ് ? ഉത്തരം ഞാന് പറയാം. ഗോവയില്!!! രാജ്യത്തിന് അങ്ങേയറ്റം നേതൃത്വം ആവശ്യമുള്ള ഖട്ടത്തില് നമ്മുടെ പ്രസിടന്റ്റ് പ്രതിഭാ പാട്ടേല് ഗോവയിലെ വിനോദ സഞ്ഞാര കേന്ദ്രത്തിലും ബികിനി അണിഞ്ഞ മദാമ്മമാര് വിലസുന്ന ഗോവന് ബീച്ചുകളിലും ഉല്ലസിക്കുകയാണ്.
"പ്രതിഭ ഇന് പാരദൈസ് " എന്നാ തലകെട്ടോട് കൂടി ടൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യ ആണ് ഈ വാര്ത്ത ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചിരിക്കുന്നത് . 4 ദിവസത്തെ ആഖോഷതിനായി ആണ് ബഹുമാനപെട്ട പ്രസിടന്റ്റ് ഗോവയിലെതിയത്. ഉള്ള സമയം നല്ല വണ്ണം പ്രസിടന്റ്റ് ആഖൊഷിച്ചു എന്ന് തന്നെ വേണം കരുതാന്. എനിക്ക് മനസ്സിലാകാത്തത്, സ്വന്തം രാജ്യതിനോടും രാജ്യത്തിലെ ജനങ്ങളോടും യാതൊരു പ്രതിബധ്ധതയുമില്ലാത ഒരു പ്രസിഡന്റിനെ എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് സകല ചെല്ലും ചെലവും കൊടുത്ത് സര്ക്കാര് പോറ്റുന്നത് എന്നാണു? ഇന്ത്യയിലെ താഴെ കിടയിലുള്ള ജനങ്ങളില് ആരാണ് ഇന്ത്യന് പ്രസിടന്റ്റ് എന്നാ ഒരു സര്വെ നടത്തുകയാണെങ്കില് 90 ശതമാനം ആള്ക്കാരും പറയുക "ഡോ. ഏ. പി. ജെ. അബ്ദുല് കലാം " എന്നായിരിക്കും. കാരണം കലാമിന് ശേഷം ഇന്ത്യക്ക് ഒരു പ്രസിടന്ടു ഉള്ളതായി ഭുരി ഭാഗം ജനങ്ങള്കും അറിയില്ല. പത്രങ്ങളിലോ ടി വിയിലോ പ്രതിഭ പാട്ടേല് എന്നാ ഒരു വ്യക്തി ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതായി പോലും കാണിക്കുന്നില്ല. ഒരു രാജ്യം തന്നെ ആ രാജ്യത്തിന്റെ പ്രഥമ വനിതയെ അവഗണിക്കുമ്പോള് ആ അവഗണന ഒരു ആക്ഹോഷമായി മാറ്റുകയാണ് നമ്മുടെ പ്രസിടന്ടു. ഗോവയിലെ ബെനോലിം ബീച്ചില് പ്രസിടന്ടു കാറ്റ് കൊള്ളുന്ന ചിത്രമാണ് ചുവടെ.
2007 ഇലെ പ്രസിടന്ഷ്യല് ഇലക്ഷനില് സോണിയ ഗാന്ധി നോമിനേറ്റ് ചെയ്ത്ടത് വഴിയാണ് പ്രതിഭ ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യത്തെ വനിതാ പ്രസിടന്ടു ആയതു. അതിന്റെ നന്ദിയും കടപ്പാടും എന്നും സോണിയയോട് ഉണ്ട് താനും. പക്ഷെ തന്റെ കസേരയും അധികാരവും സോണിയയുടെ കാല്കീഴില് പണയം വെച്ച് ഉള്ള സമയത്ത് പരമാവധി രാജ്യങ്ങള് വെറുതെ സന്ദര്ശിക്കുകയും ഒരു ഭരണ ഖടനയുടെ പ്രസിടന്റ് എന്നാ പേരില് ലഭിക്കുന്ന സുഖ സൌകര്യങ്ങള് പരമാവധി വിനിയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു രാജ്യത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങള് പരിഹരിക്കുകയോ ജനക്ഷേമതിനു വേണ്ടി പ്രവര്ത്തിക്കുകയോ ചെയ്യാത്ത ഒരു പ്രസിഡന്റിനെ ഈ ഇന്ത്യ മഹാ രാജ്യത്ത് മാത്രമേ കാണാന് സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
2 കൊല്ലം മുന്പ് മുംബൈ ഭീകരാക്രമണം ഉണ്ടായ സമയത്ത് , രാജ്യത്തിനെ നടുക്കിയ നാടകീയ മുഹുര്തങ്ങള് അരങ്ങേറിയപ്പോള് ഒരു വിദേശ രാജ്യത്ത് പാരാ ഗ്ലൈടിംഗ് നടത്തുകയായിരുന്നു ബഹുമാനപെട്ട പ്രസിടന്ടു. ആയിക്കോട്ടെ. വിരോധമില്ല. പ്രസിടന്റിനും പ്രധാന മന്ത്രിക്കും, മുഖ്യമന്ത്രിക്കും എന്തിനു ലോക്കല് പാര്ട്ടിയിലെ എം എല് ഏ ക്കും വരെ വിദേശ രാജ്യങ്ങള് സന്ദര്ശിക്കാന് വേണ്ടിയാണല്ലോ ഇന്ത്യയിലെ നുറു കോടി ജനങ്ങള് രാവും പകലും കഷടപെടുന്നത്. എന്നാല് ആ ദാരുണ സംഭവത്തിന് ശേഷം ആ ആക്രമണത്തില് പരുക്കെട്ടവര്ക്കോ മരിച്ചവര്ക്കോ വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് ഇന്ത്യന് ഗവര്ന്മേന്റിണോ പ്രധാന മന്ത്രിക്കോ സാധിച്ചോ? സംഭവത്തിന് ശേഷം പുറത്തിറങ്ങിയ പത്രത്തില് ഖേദം പ്രകടിപ്പിച്ചതല്ലാതെ പ്രായോഗികമായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ടോ? "സന്ദീപ് ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെ വീടായി പോയി, അല്ലെങ്കില് പട്ടി പോലും കയറില്ല " എന്ന പറഞ്ഞു രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി ജീവന് ബലി കഴിച്ച ഒരു ജവാന്റെ ഹത ഭാഗ്യരായ മാതാ പിതാകളെ അപമാനിച്ച നമ്മുടെ മുഖ്യ മന്ത്രിക്ക് . പ്രായശ്ചിത്തം എന്നാ വണ്ണം എങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് സാധിച്ചോ? നാടിനു വേണ്ടി ജീവന് ത്യജിച്ച ജവാന്മാരുടെ കുടുംബം ഇന്നും നീതിക്ക് വേണ്ടി അലയുകയാണ്. പ്രസിടന്റിന്റെയും മന്ത്രിയുടെയും വാഹന വ്യുഹങ്ങളില് 3 എണ്ണം കുറച്ചു ആ തുക എങ്കിലും അവര്ക്ക് നല്കിയിരുന്നുവെങ്കില് അത്രയും ആശ്വാസമായേനെ. താഴെ കാണുന്നത് ഗോവയിലെക്കുള്ള പ്രസിടന്റിന്റെ വരവും വാഹന വ്യുഹവുമാണ്.
സ്വന്തം നേട്ടങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടിയും സ്വന്തം ആളുകളെ സംരക്ഷിക്കാന് വേണ്ടി മാത്രവും ജനങ്ങള് വിശ്വസിച് ഏല്പിച്ച സ്ഥാന മാനങ്ങള് ദുര് വിനിയോഗം ചെയ്യുന്നത് കുറ്റകരമാണ് എന്ന തന്നെ ആണ് എന്റെ വിശ്വാസം. 2007 ഇല് ജാലഗോന് കോളേജിലെ പ്രൊഫസര് രജനി പാട്ടേല് തന്റെ ഭര്ത്താവിന്റെ മരണത്തിനു കാരണക്കാരനായി പ്രതിഭ പാട്ടെലിന്റെ അനുജന് ജി . എന്. പാട്ടെലിനെതിരായ് കേസ് കൊടുത്തതും പ്രതിഭയെ അനുജനെ സംരക്ഷിച്ചതിന് കൂട്ട് പ്രതിയായി ചെര്ക്കപെട്ടതും പിന്നീട് ആ കേസ് "എങ്ങനെയോ" തേഞ്ഞു മാഞ്ഞു പോയതും ഇന്ത്യന് ജനത കണ്ടതാണ്. അതേ പോലെ തന്നെ 1973 ഇല് മഹിലകല്ക്കായി "പ്രതിഭ മഹിള സഹകരി ബാങ്ക്" രൂപേകരിചതുമ് പിന്നീട് ആ ബാങ്കിന്റെ തിരുമറികളുടെ പേരില് റിസര്വ് ബാങ്ക് ആ ബാങ്കിന്റെ ലൈസന്സ് പിന്വലിച്ചതും ജനങ്ങള്ക് അറിയാവുന്നതാണ്. ഇത്രയും ഒക്കെ പ്രശ്നങ്ങളും കുരുക്കുകളും ഉള്ള ഒരു വ്യക്തി ഇന്ത്യയുടെ പ്രസിടന്റ്റ് ആകുമ്പോള് ജന നന്മയ്ക്കായ് കുടുതല് ഒന്നും നാം പ്രടീക്ഷിക്കെണ്ടതില്ല. എങ്കിലും അറിയാതെ ഒന്ന് ചോദിച്ചു പോവുകയാണ്, ഈ രാജ്യം എന്ന് നന്നാകും?
ചിത്രങ്ങള്ക്ക് കടപ്പാട് - http://timesofindia.indiatimes.com/articleshowpics/7221798.cms
ജി . ശരത് മേനോന്
*****************************************************
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
"പ്രതിഭ ഇന് പാരദൈസ് " എന്നാ തലകെട്ടോട് കൂടി ടൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യ ആണ് ഈ വാര്ത്ത ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചിരിക്കുന്നത് . 4 ദിവസത്തെ ആഖോഷതിനായി ആണ് ബഹുമാനപെട്ട പ്രസിടന്റ്റ് ഗോവയിലെതിയത്. ഉള്ള സമയം നല്ല വണ്ണം പ്രസിടന്റ്റ് ആഖൊഷിച്ചു എന്ന് തന്നെ വേണം കരുതാന്. എനിക്ക് മനസ്സിലാകാത്തത്, സ്വന്തം രാജ്യതിനോടും രാജ്യത്തിലെ ജനങ്ങളോടും യാതൊരു പ്രതിബധ്ധതയുമില്ലാത ഒരു പ്രസിഡന്റിനെ എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് സകല ചെല്ലും ചെലവും കൊടുത്ത് സര്ക്കാര് പോറ്റുന്നത് എന്നാണു? ഇന്ത്യയിലെ താഴെ കിടയിലുള്ള ജനങ്ങളില് ആരാണ് ഇന്ത്യന് പ്രസിടന്റ്റ് എന്നാ ഒരു സര്വെ നടത്തുകയാണെങ്കില് 90 ശതമാനം ആള്ക്കാരും പറയുക "ഡോ. ഏ. പി. ജെ. അബ്ദുല് കലാം " എന്നായിരിക്കും. കാരണം കലാമിന് ശേഷം ഇന്ത്യക്ക് ഒരു പ്രസിടന്ടു ഉള്ളതായി ഭുരി ഭാഗം ജനങ്ങള്കും അറിയില്ല. പത്രങ്ങളിലോ ടി വിയിലോ പ്രതിഭ പാട്ടേല് എന്നാ ഒരു വ്യക്തി ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതായി പോലും കാണിക്കുന്നില്ല. ഒരു രാജ്യം തന്നെ ആ രാജ്യത്തിന്റെ പ്രഥമ വനിതയെ അവഗണിക്കുമ്പോള് ആ അവഗണന ഒരു ആക്ഹോഷമായി മാറ്റുകയാണ് നമ്മുടെ പ്രസിടന്ടു. ഗോവയിലെ ബെനോലിം ബീച്ചില് പ്രസിടന്ടു കാറ്റ് കൊള്ളുന്ന ചിത്രമാണ് ചുവടെ.
2007 ഇലെ പ്രസിടന്ഷ്യല് ഇലക്ഷനില് സോണിയ ഗാന്ധി നോമിനേറ്റ് ചെയ്ത്ടത് വഴിയാണ് പ്രതിഭ ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യത്തെ വനിതാ പ്രസിടന്ടു ആയതു. അതിന്റെ നന്ദിയും കടപ്പാടും എന്നും സോണിയയോട് ഉണ്ട് താനും. പക്ഷെ തന്റെ കസേരയും അധികാരവും സോണിയയുടെ കാല്കീഴില് പണയം വെച്ച് ഉള്ള സമയത്ത് പരമാവധി രാജ്യങ്ങള് വെറുതെ സന്ദര്ശിക്കുകയും ഒരു ഭരണ ഖടനയുടെ പ്രസിടന്റ് എന്നാ പേരില് ലഭിക്കുന്ന സുഖ സൌകര്യങ്ങള് പരമാവധി വിനിയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു രാജ്യത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങള് പരിഹരിക്കുകയോ ജനക്ഷേമതിനു വേണ്ടി പ്രവര്ത്തിക്കുകയോ ചെയ്യാത്ത ഒരു പ്രസിഡന്റിനെ ഈ ഇന്ത്യ മഹാ രാജ്യത്ത് മാത്രമേ കാണാന് സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
2 കൊല്ലം മുന്പ് മുംബൈ ഭീകരാക്രമണം ഉണ്ടായ സമയത്ത് , രാജ്യത്തിനെ നടുക്കിയ നാടകീയ മുഹുര്തങ്ങള് അരങ്ങേറിയപ്പോള് ഒരു വിദേശ രാജ്യത്ത് പാരാ ഗ്ലൈടിംഗ് നടത്തുകയായിരുന്നു ബഹുമാനപെട്ട പ്രസിടന്ടു. ആയിക്കോട്ടെ. വിരോധമില്ല. പ്രസിടന്റിനും പ്രധാന മന്ത്രിക്കും, മുഖ്യമന്ത്രിക്കും എന്തിനു ലോക്കല് പാര്ട്ടിയിലെ എം എല് ഏ ക്കും വരെ വിദേശ രാജ്യങ്ങള് സന്ദര്ശിക്കാന് വേണ്ടിയാണല്ലോ ഇന്ത്യയിലെ നുറു കോടി ജനങ്ങള് രാവും പകലും കഷടപെടുന്നത്. എന്നാല് ആ ദാരുണ സംഭവത്തിന് ശേഷം ആ ആക്രമണത്തില് പരുക്കെട്ടവര്ക്കോ മരിച്ചവര്ക്കോ വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് ഇന്ത്യന് ഗവര്ന്മേന്റിണോ പ്രധാന മന്ത്രിക്കോ സാധിച്ചോ? സംഭവത്തിന് ശേഷം പുറത്തിറങ്ങിയ പത്രത്തില് ഖേദം പ്രകടിപ്പിച്ചതല്ലാതെ പ്രായോഗികമായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ടോ? "സന്ദീപ് ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെ വീടായി പോയി, അല്ലെങ്കില് പട്ടി പോലും കയറില്ല " എന്ന പറഞ്ഞു രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി ജീവന് ബലി കഴിച്ച ഒരു ജവാന്റെ ഹത ഭാഗ്യരായ മാതാ പിതാകളെ അപമാനിച്ച നമ്മുടെ മുഖ്യ മന്ത്രിക്ക് . പ്രായശ്ചിത്തം എന്നാ വണ്ണം എങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് സാധിച്ചോ? നാടിനു വേണ്ടി ജീവന് ത്യജിച്ച ജവാന്മാരുടെ കുടുംബം ഇന്നും നീതിക്ക് വേണ്ടി അലയുകയാണ്. പ്രസിടന്റിന്റെയും മന്ത്രിയുടെയും വാഹന വ്യുഹങ്ങളില് 3 എണ്ണം കുറച്ചു ആ തുക എങ്കിലും അവര്ക്ക് നല്കിയിരുന്നുവെങ്കില് അത്രയും ആശ്വാസമായേനെ. താഴെ കാണുന്നത് ഗോവയിലെക്കുള്ള പ്രസിടന്റിന്റെ വരവും വാഹന വ്യുഹവുമാണ്.
സ്വന്തം നേട്ടങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടിയും സ്വന്തം ആളുകളെ സംരക്ഷിക്കാന് വേണ്ടി മാത്രവും ജനങ്ങള് വിശ്വസിച് ഏല്പിച്ച സ്ഥാന മാനങ്ങള് ദുര് വിനിയോഗം ചെയ്യുന്നത് കുറ്റകരമാണ് എന്ന തന്നെ ആണ് എന്റെ വിശ്വാസം. 2007 ഇല് ജാലഗോന് കോളേജിലെ പ്രൊഫസര് രജനി പാട്ടേല് തന്റെ ഭര്ത്താവിന്റെ മരണത്തിനു കാരണക്കാരനായി പ്രതിഭ പാട്ടെലിന്റെ അനുജന് ജി . എന്. പാട്ടെലിനെതിരായ് കേസ് കൊടുത്തതും പ്രതിഭയെ അനുജനെ സംരക്ഷിച്ചതിന് കൂട്ട് പ്രതിയായി ചെര്ക്കപെട്ടതും പിന്നീട് ആ കേസ് "എങ്ങനെയോ" തേഞ്ഞു മാഞ്ഞു പോയതും ഇന്ത്യന് ജനത കണ്ടതാണ്. അതേ പോലെ തന്നെ 1973 ഇല് മഹിലകല്ക്കായി "പ്രതിഭ മഹിള സഹകരി ബാങ്ക്" രൂപേകരിചതുമ് പിന്നീട് ആ ബാങ്കിന്റെ തിരുമറികളുടെ പേരില് റിസര്വ് ബാങ്ക് ആ ബാങ്കിന്റെ ലൈസന്സ് പിന്വലിച്ചതും ജനങ്ങള്ക് അറിയാവുന്നതാണ്. ഇത്രയും ഒക്കെ പ്രശ്നങ്ങളും കുരുക്കുകളും ഉള്ള ഒരു വ്യക്തി ഇന്ത്യയുടെ പ്രസിടന്റ്റ് ആകുമ്പോള് ജന നന്മയ്ക്കായ് കുടുതല് ഒന്നും നാം പ്രടീക്ഷിക്കെണ്ടതില്ല. എങ്കിലും അറിയാതെ ഒന്ന് ചോദിച്ചു പോവുകയാണ്, ഈ രാജ്യം എന്ന് നന്നാകും?
ചിത്രങ്ങള്ക്ക് കടപ്പാട് - http://timesofindia.indiatimes.com/articleshowpics/7221798.cms
ജി . ശരത് മേനോന്
*****************************************************
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
Tuesday, January 4, 2011
Manmadan Ambu - Review
I had been watching a lot of movies in the last two weeks and when i say that, i mean it. Out of the lot, only one movie which i felt like i should watch it again and again is , "Manmadan Ambu". When Kamal Haasan pair up with Veteran Director K.S Ravikumar, the hype is high, so is the hope. The last time both of them created magic together was with Dasavataram and i don't think i have to say what vibration it made to Indian Cinema. The best thing i like in Kamal is that, he does classic movies in serious subjects and much before we are out of that hangover, he delivers another 100% Entertainment movie. Manmadan ambu is such an entertainment which would tickle your bones for more than 2 hours.
Before i get into the review, one man whom i should appreciate is Madhavan. Madhavan and Kamal share an awesome rapport together and we have seen it already in Anpe Sivam. In this movie, Madhavan has done a great job. He has succeeded in playing his part of a doubtful lover, unlawful boss and a funny drunkard to the maximum extent. Kudos to Maddy for not making us Moody :-)
Story starts with a film shooting. Nisha aka Ambu (Trisha) is a top heroine who is on demand. Madanagopal (Madhavan) is a successful industrialist and Ambu's Fiance. From the first scene itself, director has portrayed that Madan's family is not much happy in their son marrying a film actress. On top of it, Madhavan is constantly suspicious on Ambu, who mingles freely with her co actor Surya. While returning from the shooting spot, both of them get into a verbal argument, rather a big fight and Ambu who was driving Madan's new Hummer clashes it with another car. Madan tries to sort out things with her after that narrow escape from car accident, but Ambu was in no mood to satisfy madan's suspicious mind. It is then she decides to go on a vacation in a cruise ship. What more is needed to pour fuel to Madan's already suspicious mind?
Ambu Starts her vacation on a cruise which visits several countries and it is then, Madan hires a detective and send in the same cruise to watch an eye on his love. That detective, is our hero Major Mannar (Kamal Haasan). Major Mannar is in urgent need of money to treat his friend who has been diagonissed for cancer. So he takes up this job. After observing Ambu for few days, Major is convinced that Madan is just imagining things and Ambu is truly innocent. So he gives a "Good Conduct Certificate" for Ambu to Madan. And, then when he asks for his payment to treat his friend, Madhan shows his real colors. "Detectives are paid when they find out something. You have not found anything and so there is no need to pay you." That's what Madan says to Major. Then, to teach him a lesson and to get the money of his labor, Major starts playing a double game. It is from this point, the movie gets interesting and the laughter wagon starts its journey.
Story and Dialogue of this movie is by Kamal Haasan itself and we can say, it is quite a refreshment. Kamal's wittier dialogues are surely liked by the audience. Malayalam Actors Kunjan and Manju Pillai plays the role of Mr & Mrs Kunju Kurup who are producers and running behind Ambu to get her dates for their new film. They have done their part really well. During the initial stage of shooting, Both of them had very less number of scenes, and by getting impressed with their skills, Kamal expanded their roles and now they are throughout in the movie right from the first scene till the climax. Trisha, has matured a lot as an actress. After Jessy of VTV, Ambu is yet another powerful character which Trisha has handled with Caution and Care. Now she can be really called as an "Actress" rather than the female who appear just to run behind the hero. Other actors such as Sangeetha, Urvashi,Ramesh Aravind etc too have scored big time. Sangeetha proved that she is good at comedy and has a good timing.
I am no way qualified enough to Judge Kamal's acting skills as the whole world know about it. But i must say, he once again proved to be the Real "Universal Hero". The only actor who can break your tear glands by just using his eyes while enacting an emotional scene is Kamal Haasan. Watch out for the couple of emotional scenes in the movie and i am sure, there would be a drop of tear in a corner of your eye, even if you dont want to agree to that.
The flashback sequence is good and the way K.S Ravikumar portrayed it in an all Reverse manner is appreciable. Songs by DSP need a special mention out here. "Neela Vaanam" song, sung by Kamal Haasan is highly addictive just like the "Yaar Yaar Sivam" from Anpe Sivam and this is already topping the chartbuster list. Action sequence is less (as the story doesnt need it) and thankfully no items songs are tweaked in. Cinematography is yet another beauty and the camera has beautifully captured the entire cruise ship and major parts of Venice.
Overall, this movie is yet another festival in this festive season and definitely not to be missed. Watch it if you want to have a real nice time and to have a hearty laugh. This movie is worth the money you spent. Manmadan Ambu can be considered as a laughter festival before Kamal Haasan's next upcoming historical thriller, "Maruthanayagam"
Rating - 8/10
-G. Sarath Menon
****************************************************
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 2.5 India License.
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
Before i get into the review, one man whom i should appreciate is Madhavan. Madhavan and Kamal share an awesome rapport together and we have seen it already in Anpe Sivam. In this movie, Madhavan has done a great job. He has succeeded in playing his part of a doubtful lover, unlawful boss and a funny drunkard to the maximum extent. Kudos to Maddy for not making us Moody :-)
Story starts with a film shooting. Nisha aka Ambu (Trisha) is a top heroine who is on demand. Madanagopal (Madhavan) is a successful industrialist and Ambu's Fiance. From the first scene itself, director has portrayed that Madan's family is not much happy in their son marrying a film actress. On top of it, Madhavan is constantly suspicious on Ambu, who mingles freely with her co actor Surya. While returning from the shooting spot, both of them get into a verbal argument, rather a big fight and Ambu who was driving Madan's new Hummer clashes it with another car. Madan tries to sort out things with her after that narrow escape from car accident, but Ambu was in no mood to satisfy madan's suspicious mind. It is then she decides to go on a vacation in a cruise ship. What more is needed to pour fuel to Madan's already suspicious mind?
Ambu Starts her vacation on a cruise which visits several countries and it is then, Madan hires a detective and send in the same cruise to watch an eye on his love. That detective, is our hero Major Mannar (Kamal Haasan). Major Mannar is in urgent need of money to treat his friend who has been diagonissed for cancer. So he takes up this job. After observing Ambu for few days, Major is convinced that Madan is just imagining things and Ambu is truly innocent. So he gives a "Good Conduct Certificate" for Ambu to Madan. And, then when he asks for his payment to treat his friend, Madhan shows his real colors. "Detectives are paid when they find out something. You have not found anything and so there is no need to pay you." That's what Madan says to Major. Then, to teach him a lesson and to get the money of his labor, Major starts playing a double game. It is from this point, the movie gets interesting and the laughter wagon starts its journey.
Story and Dialogue of this movie is by Kamal Haasan itself and we can say, it is quite a refreshment. Kamal's wittier dialogues are surely liked by the audience. Malayalam Actors Kunjan and Manju Pillai plays the role of Mr & Mrs Kunju Kurup who are producers and running behind Ambu to get her dates for their new film. They have done their part really well. During the initial stage of shooting, Both of them had very less number of scenes, and by getting impressed with their skills, Kamal expanded their roles and now they are throughout in the movie right from the first scene till the climax. Trisha, has matured a lot as an actress. After Jessy of VTV, Ambu is yet another powerful character which Trisha has handled with Caution and Care. Now she can be really called as an "Actress" rather than the female who appear just to run behind the hero. Other actors such as Sangeetha, Urvashi,Ramesh Aravind etc too have scored big time. Sangeetha proved that she is good at comedy and has a good timing.
I am no way qualified enough to Judge Kamal's acting skills as the whole world know about it. But i must say, he once again proved to be the Real "Universal Hero". The only actor who can break your tear glands by just using his eyes while enacting an emotional scene is Kamal Haasan. Watch out for the couple of emotional scenes in the movie and i am sure, there would be a drop of tear in a corner of your eye, even if you dont want to agree to that.
The flashback sequence is good and the way K.S Ravikumar portrayed it in an all Reverse manner is appreciable. Songs by DSP need a special mention out here. "Neela Vaanam" song, sung by Kamal Haasan is highly addictive just like the "Yaar Yaar Sivam" from Anpe Sivam and this is already topping the chartbuster list. Action sequence is less (as the story doesnt need it) and thankfully no items songs are tweaked in. Cinematography is yet another beauty and the camera has beautifully captured the entire cruise ship and major parts of Venice.
Overall, this movie is yet another festival in this festive season and definitely not to be missed. Watch it if you want to have a real nice time and to have a hearty laugh. This movie is worth the money you spent. Manmadan Ambu can be considered as a laughter festival before Kamal Haasan's next upcoming historical thriller, "Maruthanayagam"
Rating - 8/10
-G. Sarath Menon
****************************************************
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 2.5 India License.
ALL RIGHTS RESERVED.NO PART OF THIS MATERIAL PROTECTED BY THE COPYRIGHT MAY BE REPRODUCED OR UTILIZED IN ANY FORM BY ANY MEANS, ELECTRONIC OR MECHANICAL. USERS ARE FORBIDDEN TO REPRODUCE,REPUBLISH,REDISTRIBUTE, OR FORWARD ANY MATERIAL FROM THIS JOURNAL IN EITHER MACHINE READABLE FORM OR ANY OTHER FORM WITHOUT THE PERMISSION OF THE AUTHOR
Subscribe to:
Posts (Atom)